Dag 26 Sorano - Vetralla / 31-7-2014

Op fietse

wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage 'k
heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k zol haost zeggen, jao het mag wel zo

Het is het eerste liedje wat we vanmorgen horen, bij het opstaan en klaarmaken.

Niemand doet ons wat. 
Nog drie dagen peddelen, samen, vrijheid!

Het gaat nu heel snel.
Vandaag denken en praten we al veel aan komende dagen. Na 28 dagen zien we de kinderen weer. Zijn we in Rome. Heerlijk.

Maanden kijk je er naar uit. We gaan fietsen naar Rome. Het klinkt zo van, nou, we stappen hier op en stappen daar weer af. Maar het is natuurlijk een hele tour. We beseffen nog niet half wat we gedaan hebben. Goed dat we dit verslag hebben om alles nog eens terug te halen.

Maar eerst vandaag nog.
Net op weg of we staan alweer stil, mijlpaal: 2000 kilometer op de teller!! 
In Onano, iets verderop, stoppen  we weer. Koffie op het dorpsplein. We komen aanrijden en weten meteen hier moeten we stoppen.
Er wordt door 3 mannen gewerkt aan een nieuwe trap, bordes en fontein voor het stadhuis. Drie mannen werken, er kijken 10 vutters, aow-ers en andere oude mannen naar. Kopje koffie er bij. En maar kletsen en kijken en beoordelen. Prachtig gezicht, mooi tafereel.

Onano is trouwens een mooi compact plaatsje, met veel hoogteverschil. Net als in veel andere dorpen waar we vandaag doorheen komen is het wasdag. Overals hangt de was buiten, vaak met het bekende katrolsysteem. Ook de vuilnis staat overal buiten. Drukke dag in de regio!

We klimmen en dalen, steeds korte stukken. Toscane hebben we al ver achter ons gelaten. Het is wat Nederlands. We rijden door Grotto del Castro en fietsen als het ware aan de achterzijde van de stad er weer uit. Prachtig zoals we tegen de achterkant van de huizen aankijken. Ze lijken torenhoog  te zijn opgestapeld.

In de verte zien we het meer van Bolsena liggen. De komende kilometers zal dit grote meer ons gezichtsveld bepalen. Erg mooi! Het is heel rustig, onbegrijpelijk op zo'n prachtige dag. Pas later zijn er wat strandjes en campings, maar allemaal erg kleinschalig. Mooi.

We sluiten dit stuk af met een korte klim van 20%! Het lukt ons beiden om niet af te stappen. Maar boven aangekomen hebben we even wat tijd nodig om te herstellen. Oef!

Erik heeft weer Orta-herinneringen. De vakanties met het gezin Luppes en de familie Zoon.
De eerste flash-back beleefde hij net al in Onano. Een van de mannetjes droeg een bril met glazen als jampotten. "O, dat doet me denken aan de mevrouw in de souvenierswinkel in Orta, die had ook zo'n bril." 

Nu fietsen we langs het meer en komt Orta opnieuw bovendrijven:
"Aan het eind van de vakantie kregen we altijd wat lires om iets te kopen. 500 of 1000 lire of zo. 1000 lire was iets van 6 gulden. Er was een speelgoedwinkel en daar heb ik eens een Herbie-volkswagentje gekocht. Een Dinky-toy en hij kon echt open, net als in de film. Nr. 53 stond er op. We hebben hem nog! 
Om de hoek was die winkel met de mevrouw met jampotglazen in haar bril. Peter weet dit vast ook nog wel. En Rob."

Ik heb niet van dit soort anekdotes. Wij gingen op vakantie naar Zuidwolde, Sint Maartenszee of Noordwijk aan Zee. Mijn vader zei dan: we gaan naar een plek, wel 1000 kilometer boven Parijs, Dat klonk interessant!
Nou ja, het enige wat ik me, als anekdote, herinner is dat we vanuit Noordwijk weleens een dagje naar Schiphol gingen en dan deden we net of we uncle Bill gingen ophalen. Daar hadden we het dan over. Hoe zou het met uncle Bill zijn?

Inmiddels zijn wij via Marta in Tuscania aangekomen. Een afdaling vals plat van zo'n 11 kilometer. Lange rechte wegen. Het deed ons weer denken aan Belize, de weg naar St. Ignacio. Af en toe een boerderij of azienda. Soms een errug slecht wegdek, maar over het algemeen: een lekkere 11 kilometer.
In Tuscnia bezoeken we eerst een gigantische begraafplaats. Zonder reden, we kwamen er voorbij en het leek enorm en dat was het ook. 
Elders in de plaats smeren we ons broodje.

Tuscania is ook zo'n plaats waar je eens rustig door heen moet slenteren. Mooie stad met veel historie.

Na Tuscania is de route saai. Het gaat op en neer, weinig schokkend, niks aan. Hoort er ook bij.

In Vetralla houden we er mee op. Een vrolijke plaatsnaam. Een hotelletje aan de route. Erg mooi plekje, waar we zomaar een groot terras hebben. Wassen, drogen. Met de zon en de wind gaat dat best.

Rome is in zicht. Nog maar, schrik niet: 110 kilometer. Te verdelen over 2 dagen. Wat een weelde
Morgen rustig opstaan, rustig ontbijten en rustig fietsen.

We hebben niks te klagen!