Dag 17 Bussolengo - Montagnana / 22-7-2014

Prosiciutto

Voor de tweede keer checken we uit in het hotel in Bussolengo. Vandaag schijnt de zon weer! Lekker temperatuurtje. Op naar Verona. 

Even op zoek naar de route. Als snel hebben we de Adige weer in beeld en sluiten op het fietspad aan bij andere sportievelingen. Vandaag doen de 60-plussers hun rondje. Groepjes mannen, goed gekleed in snelle pakjes, komen ons tegemoet. Bij ons gaan ze fithockeyen hier fitfietsen.
Wat in Duitsland en Oostenrijk ook al opviel, hier is nordic-walking nog steeds in. Tijdens onze vakanties in Oostenrijk deed ik dit ook regelmatig, samen met Mirjam. Vond het daar altijd erg leuk  en lekker om te doen. In Nederland liep ik toch redelijk voor gek, als ik in m'n eentje liep. De stokken staan nu ongebruikt in de garage. Een eind lopen wil ook niet meer. Gelukkig fietsen nog wel.
 
We komen Verona nu natuurlijk heel anders binnen dan gisteren. Van een heel andere kant en die zon hè, dan ziet de wereld er anders uit. We komen nu voorbij de Ponte Scaligero en het Castelvecchio en herkennen hier wat Reitsma in het routeboek schrijft: de karakteristieke zwaluwstaart-vorm van de kantelen van brug en kasteel. We doen rustig aan, maken nog wat foto's en drinken koffie op een terrasje.

Even heel wat anders. Waarom betalen we hier voor 2 kopjes cappuccino slechts 2 euro 80 en waarom krijg je daar in Nederland net 1 kop voor? 

Om de stad uit te komen worstelen we ons door een aantal verkeersopstoppingen. Ochtendspits en Baufallen op z'n Italiaans, voor fietsers niet handig, ook omdat je voortdurend moet opletten hoe de route loopt. Wat opvalt is dat men toch wel veel rekening met ons houdt. We krijgen regelmatig voorrang en krijgen de tijd een weg over te steken.

Als we Verona uitrijden zien we links van ons de uitlopers van de Alpen, ver weg. Voor ons vlak land. 
Soms is het net of we in Nederland fietsen. Heel even flitst dat door je heem. Rondje Koekange, maar dan anders. Maïsvelden, pas gemaaid gras, rollen hooi, de vergezichten.

Wanneer we op een dijk fietsen ziet  Erik in de verte de brug over de IJssel en de kerktoren van Kampen. Later het torentje van Zalk, of was het Wijhe/Olst? Ook pikken we een stukje rond de Rijp mee.

We krijgen geen heimwee hoor. We herinneren ons alleen ons eigen mooie landje, wanneer we hier zo lekker door dit land peddelen.
Maar ook herinneringen aan Mexico en Belize. De mooie villa's, de oprijlanen, het zuidelijke sfeertje. Het contrast is soms groot. Van villa tot vergane glorie.

Weer veel wijngaarden, fruitbomen, appels, peren. Meloenen worden geoogst, aardappelen gerooid.

En er staan veel woningen te koop. Wie een B&B wil beginnen, mogelijkheden genoeg. En ook nog aan de fietsroute naar Rome, klandizie gewaarborgd. Zeker richting Montagnana, een bijzonder aardig plaatsje, waar wij nu ook zijn.

We fietsen door heel wat dorpen, groot en klein. Hoe later op de dag, hoe stiller het wordt op straat. Alleen die Hollanders fietsen maar door...
Maar het is goed te doen. Lekkere temperatuur, we zien een keer 28 graden staan.

Het is rond 2 uur wanneer we Montagnana inrijden. Het is stil op en rond het grote plein. Logisch. We zoeken een hotelletje en vinden dit net buiten de stadsmuren. Ristorante Albergo Antica Tosca geeft ons een ontzettend vakantiegevoel. We doen eerst een dutje en de was. 

Later kijken we nog even binnen het ommuurde stadje. De stadsmuur heet 24 torens en 4 stadspoorten. Heel bijzonder. Mooie straatjes, bogengalerijen. Veel huizen in pasteltinten geschilderd. Er is meer reuring dan vanmiddag. Winkeltjes zijn geopend, terrasjes goed bezet door toeristen en inwoners. We horen geen Nederlands. Eten natuurlijk een ijsje.

Als we in de immense Duomo zijn slaat de klok half zeven. Zouden Janneke en Andre hier ook binnengelopen zijn? Het is van buiten een vreemd gebouw, vooral bakstenen lijkt het. Binnen mooi!
We steken een kaarsje op. Voor wie? Voor allen die ons lief zijn en voor Hieke en haar familie, vrienden en naaste collega's.

Het is nu half negen. We zitten op een heerlijk koel terras. De krekels tsjirpen. Net een verrukkelijke antipasti gegeten. De specialiteit van Montagnana, prosciucutto, ham! Zo heerlijk! Roeland zou direct nog een bord bestellen. 
Het is dat we nog een tijdje onderweg zijn, anders ging er een hammetje mee in de fietstas. 

Straks de rest van de gerechten, we laten ons maar verrassen.

Zoals we elke dag maar weer over ons laten heenkomen.