Dag 28 Civita Castellana - ROME / 2-8-2014

Andiamo a Roma

We gaan niet naar Rome, we zijn er!
Tegen twee uur vanmiddag fietsten we het Sint-Pietersplein op. 
Een groots plein, een groots gevoel, groots geluk.

Vanmorgen lekker op tijd vertrokken, net na half 8 verlaten we Civita Castellana.
Het is bewolkt. De receptioniste van het hotel mopperde. Het is de slechtste zomer sinds een jaar of 15 en nu was het alweer bewolkt. Wij vinden het prima. Een goede temperatuur om je in te spannen.
Rond de middag klaart het op en komt de zon er door. Fijn. Deze dag verdient een zonnig einde!

Aan het begin van de route een paar keer klimmen. En afdalen, de rivier oversteken en dan weet je dat je aan de andere kant van de brug dezelfde meters mag maken, maar dan omhoog. Nog steeds hazelnootbomen, maar het landschap verandert. Graanvelden, grasakkers en bloeiende bermen. Ook zijn er veel bramen, die volop geplukt worden.

Koffietijd, we fietsen Magliano Romano binnen. We hebben keuze uit een nieuw, modern cafe of een oude. We kiezen voor die oude, iets verderop.
Er is veel bedrijvigheid want er is markt. Er staan groepjes mannen op elke hoek van de straat. We worden natuurlijk weer bekeken.

Binnen bestel ik koffie(€1,80 voor 2 cappuccino). Een mevrouw lacht naar me en praat tegen me. Geen idee wat ze me wil zeggen. De cafebaas hoor ik iets van Ollandaise zeggen en dan wordt ze nog enthousiaster. Maar ik kan er niks mee.

Buiten drinken we de koffie en kijken met plezier naar de taferelen. Direct naast het café horen we mannen in een schuur praten, waar ze aan het werk zijn. De deur staat open, ik ga eens kijken. Ze zijn kaas aan het maken. Ik vraag of ik een foto mag maken. Dat vinden ze goed. Ik roep Erik erbij, hij kan ze duidelijk maken waar we vandaan komen en wat we doen. Ah, Ollandaise! Marco van Basten!

Het is mooi om te zien hoe hier een ambacht wordt uitgeoefend. Ricotta! We krijgen een (iets te groot) stuk om op te eten. En wie hebben we daar? Komt die mevrouw weer aanlopen. Ze praat met de kaasmakers en met ons. Ze wil dat we iets opschrijven. Ik geef haar een papiertje en ze noteert haar naam en telefoonnummer. We knikken maar wat. Ik zal haar een whatsappje sturen :)

Wanneer we op de viernalaatste bladzijde van het routeboekje zijn staat er: Rome nog 40 kilometer. Dat zijn geen afstanden meer.
Net na Sacrofane stopt Erik. Hij spreekt de gedenkwaardige woorden: "Dit was de laatste klim, volgens Reitsma." Dat betekent dat we vanaf nu zo'n 20 kilometer rustig afdalen en daarna nog 20 gewoon vlak mogen fietsen.

Vlak voor Rome is er bij Prima Porte nog een lastige verkeerstechnische hobbel te nemen. Een voorstad van Rome. Ingewikkelde wegen, rijden we nu een autostrada op?? 
Maar de GPS en Erik weten de weg en we maken ons op voor de finale.

Rome. 12 kilometer fietspad langs de Tiber. Het doet Hollands aan. Eerst nog uiterwaarden om ons heen, dan wordt de bebouwing dichter, veel sportvelden, we passeren een paar bruggen en dan duiken we echt de stad in. Nog een paar kilometer.
Ik krijg het te pakken. Met een brok in de keel fiets ik die laatste kilometers achter Erik aan. Het is rustig in de stad. Het is makkelijk rijden. De Sint Pieter komst steeds dichterbij.

Het laatste stuk rijden we door drukke straten. Dwars door de toeristenstromen.
Dan draaien we het Sint-Pietersplein op. Bam, Groots!
Tranen! We zijn er! Blij omhelzen we elkaar. We hebben het gewoon gedaan.

Even tot bezinning komen en dan kijken waar Bart en Annemiek zijn. Het plein is groot. :)

Ze zien ons en komen aangelopen. Het is geweldig hen daar zo te zien. Blij verwelkomen we elkaar. Een maand elkaar niet gezien. En allemaal zoveel gedaan, gezien en meegemaakt!
Wat een geluk om dan hier met elkaar te kunnen staan.

We laten ons flink op de foto zetten. Leuk voor later!

We zoeken een paar straten verder een plekje om wat te drinken en te eten. Heerlijk! Wat een goed gevoel om hier zo te kunnen zitten.

Dan fietsen wij door de stad naar ons hotel. De kinderen pakken de metro weer.
Het is nog een hele toer, maar ook deze bestemming vinden we. We hebben net de fietsen weggezet als Bart en Annemiek er aan komen.

Vanavond al heerlijk de stad in geweest. Een stuk gelopen door Villa Borghese, het prachtige park, waar je ook een fraai uitzicht hebt over de stad. Vandaar naar de Spaanse trappen. Een ijsje, lekker eten en nu zitten we hier, op onze hotelkamer in Rome. Nog snel een stukje tikken.

Het is al kwart over elf. Het is lang geleden dat we zo laat naar bed gingen.

De komende dagen lekker bijkomen en genieten van deze prachtige stad.
Woensdag vliegen we terug.

We lezen de reacties op Facebook, op ons reisblog, op Twitter. Erg leuk! Hartelijk dank allemaal. Ontzettend leuk om te lezen, doet ons allemaal goed!

We gaan niet meer naar Rome. We zijn er.
Siamo a Roma arrivati.