Dag 1 Hoogeveen - Doetinchem / 6-7-2014

Nog 2000 kilometer te gaan...

We zijn weg. Gelukkig.
Al maanden weten we dat we vandaag gaan vertrekken. We hebben er naar uit gekeken, er veel over gesproken. Met elkaar, maar ook met heel veel belangstellenden. Van alles besproken: het aantal kilometers, waar overnacht je hoe regel je dat dan, fiets je ook weer terug, hoelang zijn jullie onderweg, welke route nemen jullie. 

De laatste werkweken waren druk en hectisch. Er was voor beiden op school en thuis nog zoveel te doen. Afsluiten, op kamp, voorbereiden op volgend schooljaar, nog veel besprekingen en leuke uitjes. Thuis van alles regelen. Voorbereiden op deze reis. Daarbij het wk-voetbal, waardoor we te vaak te laat naar bed gingen. 

Twee vermoeide mensen dus, maar met enorm veel zin om op die fiets te stappen. Die vermoeidheid fietsen we wel weg. De kop leeg fietsen, de zinnen verzetten!

We liggen nu languit op een bed in Doetinchem. Vandaag de eerste 100 kilometer weggetrapt. Tevreden terugdenken aan dag 1.

Weer zat het wk ons in de weg, gisteravond. Nederland-Costa Rica. Verlengen en penalty's. Het werd later en later... maar de blijdschap was groot na de verdiende overwinning.
Om half 2 naar bed, om 8 uur de wekker. Direct klaarwakker: we gaan!

De fietstassen inpakken. Hebben we echt alles? Niks vergeten? Nog zoveel ruimte over....
Broodje smeren, thermosfles vullen, Annemiek wekken, een whatts appje van Bart, hij zit in Schoonebeek, waterpolotoernooi. Leuk!

Telefoon. Oma belt vanuit het ziekenhuis waar ze een paar daagjes ligt. Zo lief! Het gaat best goed zegt ze: "Geen zorgen, ga genieten!" 

Erik zet de fietsen op de oprit. De tassen aan de fiets hangen. Dat moment, zo'n lekker gevoel. 

Dan komen Jennie en Ivo Berenschot aangelopen, onze overburen en hockeyvrienden. Ze komen ons uitzwaaien, zo leuk! En we krijgen een vlaggetje met daarop: Rome we kome! Meteen aan de fiets geknoopt. Erg leuk!

Nog even een fotosessie, afscheid nemen, hele dikke knuffel voor Annemiek, zwaaien. Arriverderci!

Tegen 10 uur fietsen we de oprit af, bochtje om, fietspad op. Andiamo a Roma!

De route is nagenoeg gelijk aan de eerste route van vorig jaar, toen we naar Praag gingen. Tot Lemele is het bekend terrein. We komen hier wel vaker immers. Daarna veel herkenning van vorig jaar en van het Pieterpad lopen, we zien heel wat rood-witte stickertjes.

En eigenlijk gaan we verder waar we gebleven waren. Erik voorop, de gids en diesel. Ik volg en vandaag is dat extra lekker, want het waait flink. Erik houdt me lekker uit de wind.
Na zo'n 50 kilometer heb ik een beste dip. Zere benen. Een flesje sportdrank doet wonderen.

In Vorden nemen we een lange pauze. Eten daar en na nog een uurtje fietsen komen we in Doetinchem aan. Hier hebben we een slaapplaats geregeld via Vrienden op de Fiets. Onze gastvrouw is er niet, maar de sleutel ligt onder de bloempot bij de voordeur. "De achterste slaapkamer is voor jullie en de badkamer is er tegenover, ik zie jullie later wel." Vol vertrouwen. We voelen ons toch een beetje ongemakkelijk om zomaar in iemands huis rond te lopen. Het is en prima adres. Connie is een fijne Vriendin op de Fiets. Een zeer veelzijdige en vooral creatieve en artistieke dame. Er hangen en staan heel wat kunstwerken van haar in het gezellige huis.

Dag 1 zit er op. De eerste 100 km weggetrapt. Het fietsen was goed, de inspanning lekker. Het hoofd nog lang niet leeg. Onze gedachten zijn bij zoveel mensen en zaken. Dat duurt nog een paar dagen. Geeft niet, tijd zat, nog 2000 kilometer.