Dag 14, Vilpiano - Mattarello / 19-7-2014

Tour d'Aldige

Buiten ontbijten, voor het eerst deze reis. Zonder ei overigens. Om 7.45 schuiven we aan op het terras. Ook andere gasten zijn er al vroeg bij en natuurlijk moeten we weer uitleggen dat we inderdaad uit Nederland komen, op de fiets en dat we heel Duitsland al doorgefietst zijn en ook de Arlbergpas gedaan hebben en over 14 dagen in Rome willen zijn.

Altijd een dankbaar gespreksonderwerp, die reis van ons.

Vanmiddag in Trento spraken we met een Nederlands gezin. We aten met z'n allen een ijsje. De ouders waren zeer geïnteresseerd en hoopten "later, als de kinderen oud genoeg zijn" ook iets dergelijks te kunnen doen. Of al eerder, met de kinderen. Goed plan. Nu gingen ze eerst weer terug naar de camping, lekker zwemmen in het meer. 

Na Trento fietsten we nog een half uurtje verder en zochten in Mattarello een onderkomen. Erik stelt de vragen, de Italianen snappen alles. Een tweede adres had nog een camera doppia beschikbaar. Wel nog even een klimmetje van 18%, wat we uiteindelijk niet haalden. Het laatste stukje lopen dus, maar een daalders plekje. Net heerlijk buiten gegeten met uitzicht op het dal. 

Wat bracht de dag ons verder?

De baas des huizes vertelde ons nog over zijn appels. Vanaf half augustus zal er geoogst worden. Elke appel wordt met de hand geplukt. Ja, elke appel wordt met de hand geplukt! Wat een klus.

Het landschap was een herhaling van zetten. Appels, appels, appels. Op een dijk naast de Adige, Adige, Adige. Van brug bij dorp tot de volgende brug bij een dorp tot de volgende brug bij dorp. Vergelijk het met fietsen op de dijk aan de Waddenkant op Ameland. Dat is 10 km leuk, maar na 120 kilometer ken je het ook wel weer.

Het is duidelijk een vrije zaterdag. We vermaken ons met het bekijken en beoordelen van de snelle jongens en enkele dames op de fietsjes die ons tegemoet komen en inhalen. Over het algemeen: strak in de kleding en gespierde kuiten.

In een van die dorpen doen we een paar boodschapjes bij de Vivo. Erik vraagt waar de batterijen liggen. Hij wordt er direct naar toegebracht. O, die cursus, goud waard!

We drinken samen een liter vers appelsap en eten verse kersen bij een leuk tentje aan de weg. De uitbater is diep onder de indruk van de vliegramp. Hij brengt ons zelfs de krant die vol berichtgeving staat. 

Vanaf Salurn is het gedaan met de tweetaligheid. Op de borden alleen nog Italiaanse teksten. Ook de dorpen veranderen, de woningbouw, de kleuren. 

De hele dag al hebben we wat tegenwind, tegen 12 uur wordt het een straf windje. Een warme wind. We drinken veel en stoppen voor een kopje bouillon. Iedere ochtend vulden we de thermoskan met koffie, vanmorgen deden we dat met gekookt water. De bouillon geeft weer energie en de volgende stop is in Trento. Vlak voor Trento rijden we een stuk naast de snelweg. Veel Nederlandse kentekens. Caravans, vouwwagens, karretjes, dakkoffers, fietsen, boten. Allemaal op weg naar het Gardameer.

In Trento fietsen we naar het Piazza Duomo. De Duome, het Palazzo, de gevels, fraai allemaal.
Helaas is de kerk gesloten.
Op het plein worden voorbereidingen getroffen voor een wielerwedstrijd, de komende dagen. Dranghekker worden geplaatst. Het finishdoek hangt al. Een bruidspaar laat zich fotograferen voor en op en naast de fontein. Wij eten een ijsje, praten wat en genieten van de koele schaduw.

Rond drie uur zijn we in Mattarello. 

Rustige, lome middag. Een dutje, wat lezen. De Tour kijken. Nieuwsberichten inhalen. 
De triestheid van de vliegramp. Het is zo dubbel allemaal. Vreugde en verdriet.
Carpe diem!