Dag 20 Pulce - Monte di Fo' / 25-7-2014

Klucht

In the middle of nowhere. Zo voelt het een beetje in en rond hotel Il Sergente, op de Monte di Fo'.
Eenvoudig, maar met alles wat we nodig hebben. 
Nauwelijks bereik met mobiel, naar wifi vragen we niet eens. Geen ramp, wel lekker relaxed eigenlijk.  Toch is het elke dag wel prettig het laatste nieuws te kunnen volgen.

Vanmorgen vertrokken we vanuit Pulce.
Direct een licht stijgende weg. Niet veel, we kunnen lekker op gang komen.
Het is een andere wereld ten opzichte van de laatste dagen. Weg vlak land, hallo heuvels.

Eerst even de ochtendspits meemaken, daarna een heerlijke rust. Zo nu en dan zoef, zoef, zoef achter ons en Ciao naast ons. Wielrenners die een rondje doen en ons enthousiast begroeten wanneer ze ons inhalen. Buon giorno!

Na ruim 20 km komt een eerste echte klim. Zo maken we snel 500 hoogtemeters. Uiteindelijk moeten we er vandaag in totaal 1310 maken, dit tikt aan. 

Het landschap vind ik mooi. Vergezichten, de vlakken van de akkers, bloeiende bermen. We zien duidelijk de Monte delle Formiche, de Mierenberg, met op de top een kerkje. Jaarlijks op 8 september komen vliegende mieren het kerkje binnen en gaan er dood. De beestjes worden verzameld en verdeeld, ze helpen tegen sommige ziekten, zegt men.

Als wij boven zijn drinken een cappuccino. Hoewel de albergo om 10.15 uur nog niet geopend is, zet de uitbater met plezier een bakje koffie. Daarna gaat ie weer weg.
Vanaf nu gaat de route wat op en neer, waarna we even afdalen naar Monghidoro. Dan beginnen we aan een lange klim. Op naar Passo della Raticosa, op 968 meter.

Om kwart over 11 eten we een perzik uit eigen tuin van het agriturismo waar we overnachtten. Slurpen! Zo sappig. We hebben nu 2 uur en 34 minuten bewogen, 600 meter geklommen en 32,2 kilometer gefietst. De Garmin houdt alles bij. Ik dacht, laat ik vandaag eens wat cijfertjes noemen. :)

Het is een mooie route. De weg is de oude hoofdroute tussen Bologna en Florence. Ondanks de inspanningen hebben we tijd om om ons hen te kijken. 

Om 13.30 uur zijn we op het hoogste punt en zetten we de fietsen tussen de motoren op de Passo. In weekenden schijnt het erg druk te zijn met motorrijders. Snappen we. Ook voor hen is is dit een mooie route om te rijden. Veel bochten, lekker scheuren. 

We trekken een jasje aan. Het is wisselend bewolkt en boven is het fris. We gaan nu een stukje afdalen, dan is een jasje zeker nodig, met die snelheden van ons :) 
We doen voorzichtig, de weg is niet overal even goed. Goed uitkijken dus, maar er zijn ook stukken bij waar je even heel lekker voluit kan gaan.

Al (te) snel komt aan dit plezier een eind. Weer een aantal kilometers op en neer. Op weg naar de Passa della Futa(902 meter). We vinden nog een cache, bij een gedenkplaat van de Mille Miglia, een rally voor oldtimers. Erik had ooit een collega die hier weleens aan heeft deelgenomen. Grappig.

We dalen nu nog een paar kilometer en stoppen dan op de Monte di Fo. Voorzover we hebben kunnen zien: een hotelletje en een camping. Dat is het.

Wanneer we later wat rondlopen zien we dat er voorbereidingen worden getroffen voor iets. Muziekinstallatie, een podium, druk gebarende en pratende mensen??? 
Inmiddels weten we dat er een Arabian Night is op het terras. Feest mensen! De parkeerplaats  staat inmiddels vol, het buffet is geopend en men geniet van disco en danseressen.

Wij eten binnen, met nog een aantal gasten. Het personeel is erg druk. Rennen, draven, naar binnen, naar buiten. We zien een klucht met in de hoofdrol de serveerster, de chef, oma, de waardin, een jongste bediende en wij. En vijf deuren. John Lanting is er niets bij. Na 1,5 uur is het afgelopen. Wij hebben gegeten en gedronken en onze ogen uitgekeken. De andere hoofdrolspelers doen nog even door.

Morgen een korte etappe. 54 km, 500 hoogtemeters, 1180 meter dalen. Op naar Florence. Daar nemen we een rustdag. Niet fietsen, maar de toerist uithangen. 

.