Dag 5 Bacharach -Worms / 10-7-2014

Dom

Wakker worden met een prangende vraag: Nederland heeft toch gewoon gewonnen van Argentinië? We begonnen fanatiek gisteravond, lekker de wedstrijd kijken, liggend op bed. Foute boel. Moe en liggen, dat betekent in slaap sukkelen. Toen het halverwege de 2e helft nog 0-0 stond vonden we het wel goed. Louis zou wel weer een geniale move maken. We vonden dat we wel rustig konden aan slapen. 

Wat een tegenvaller dus vanmorgen! We hebben nauwelijks commentaren en beelden gezien, dus eigenlijk geen idee hoe het verder is gegaan. Nou, de ploeg die meer doelpunten maakt wint. Gefeliciteerd Argentinië. Voor ons misschien maar goed ook, geen finale Duitsland - Nederland, met ons verblijf hier deze dagen. We zouden er nog gedoe om kunnen krijgen. :)

Afijn, na de teleurstelling van dit verlies, vierden we de winst. Want: het was droog!
En het bleef droog, geen druppel gevallen. Wat een weldaad. Prima temperatuurtje, wat bewolkt,  perfect fietsweer. Wel een jasje met lange mouwen aan, maar aan het begin van de middag kon die ook uit. 

Na 80 kilometer schrokken we: een schaduw op de weg. De ZON! Niet heel lang, maar we weten weer van haar bestaan. Heerlijk. Op de fietstassen heeft Hetty vandaag haar regenhoezen voor de schoenen vastgezet. Erik zijn sokken. Kunnen ze mooi drogen. Inmiddels al een wasje gedaan, al het vieze, meurende goed hangt te wapperen aan de lijn :)

Fietsen. Vandaag namen we voor even afscheid van de Rijn. We reden vanuit Bacharach(echt een heel mooi plaatsje met prachtige vakwerkhuizen) naar Bingen en daar zeiden we de Rijn tot ziens. We gaan door Rheinhessen, een glooiend heuvellandschap met veel wijngaarden en akkers vol graan. Een mooie streek! De heuvels moesten beklommen worden. Niet heel schokkend, maar wel heel anders fietsen dan de paden en promenades langs de oever van de Rijn, waar de beklimming van een viaduct de hoogste top was. De afwisseling van een beetje klimmen, weer lekker dalen en de vlakkere kilometers beviel ons best. Zo wennen we alvast aan het serieuzere werk...

Ingelheim gingen we door, de laatste woonplaats van Multatuli. Hij is er vast niet voor niets gaan wonen. We hopen dat de mensen toen vriendelijker waren dan ze nu zijn. Dat geldt overigens voor driekwart van de fietsers en wandelaars die we tegenkomen. Heel bijzonder. Voorbeeld:
Een weg, in de verte loopt een man met een hond. Wij fietsen hem dus tegemoet. In de verste verte niemand anders te zien. Wat doe je dan als je die man bent:

1. Je stopt even en kijkt ademloos naar die zwei Holländer. 
2. Je kijkt een andere kant op wanneer ze je passeren 
3. Je begroet hen vriendelijk, al stak je alleen maar een hand op.

Het is echt opvallend hoe weinig mensen iets zeggen. We houden nog maar even vol. Vriendelijkheid kost niets mensen!!

Maar we waren dus in Ingelheim. In een fietsenwinkel direct aan de route kocht Erik nieuwe fietssokken, hij had maar 1 paar bij zich, reservepaar vergeten. Ook ik deed een aankoop want kreeg wat last van zere billen: Sixtus Gesässcreme. De verkoper ging er vanuit dat het goed spul was. We rekenden af en hielden buiten voor de zaak meteen maar een koffiepauze, er stond een lekker bankje.
Wij vinden het vreemd dat die man dus totaal geen belangstelling had voor ons. Nederlanders die bepakt en bezakt bij hem 2 aankopen doen. Vraag je je dan niet af waar die mensen vandaan komen? Waar ze naar toe gaan? Excuus zou kunnen zijn dat hij iedere dag Rome-fietsers over de vloer krijgt.. Maar toch. Dom.

De sokken zitten goed en dankzij de Gesässcreme ik ook.

We zijn nu in Worms, in een gezellig klein hotelletje zonder wifi, maar wel aan de voet van de Dom. Dat horen we ieder kwartier en vooral op het hele uur. Mooi!! 
Worms is al oud. Onder Keizer Augustus werd het een Romeinse grensplaats. Maar wij kennen het vooral van Luther. In 1521 moest hij hier tweemaal voor de keizer verschijnen Iedere keer wordt hem duidelijk voorgelegd om zijn leer terug te nemen, maar Luther ziet geen bewijs tegen zijn stellingen en opvattingen en dus ook geen reden om zijn stellingen te herroepen. Hij wordt vrijgelaten en wanneer hij en de vorsten die hem steunden Worms verlaten hebben, spreekt de keizer over Luther de rijksban uit (Het Edict van Worms): hij is nu vogelvrij.
Op de terugreis laat keurvorst Frederik de Wijze Luther op 4 mei 1521 “ontvoeren” (Luther heeft dat van tevoren geweten). Luther wordt op de afgelegen Wartburg gebracht en de beweging van de Reformatie heeft tijd om voet aan de grond te krijgen.

Dit stukje is een beetje knip- en plakwerk van Wikipedia. 
Luther achtervolgt ons...vorig jaar, op weg naar Praag, bezochten we de Wartburg. 

In de stad een hapje gegeten en wat rondgelopen. In een park zagen we een imposant beeld van Luther. Erg mooi. Net als de Dom, groots.

Het is 21.00 uur. De zon schijnt nog, in de verte rommelt het. 
Nog even niks doen en dan weer lekker slapen.

Morgen eerst naar Speyer. Nog een keer de Rijn zien en dan richting de bergen. Zin in!