Dag 4 Bad Godesberg - Bacharach / 9 -7-2014

We hebben 100 kilometer geduld moeten hebben, maar toen was het dan zover. Het was DROOG. En dat gebeurde op het juiste moment. We reden net door St Goar en op weg naar de Lorelei. Ik was helemaal verbaasd. De Lorelei?? Voor mijn gevoel zou het nog dagen duren voor we daar zouden zijn. 
We stoppen en maken foto's in de buurt van Hotel Loreleiblick. Want dat moet toch wel het beste plekje zijn.  Spannend moment natuurlijk. Er komen een aantal schepen voorbij, een enkele heftig manoeuvrerend. Maar er is geen enkel schip vergaan. Ondanks onze aanwezigheid.

Het was die eerste 100 kilometer vast ook mooi. We hebben er weinig van gemerkt. Bij het wegrijden vanmorgen hoosde het al. En wat doe je dan onderweg, als de wereld klein is. Goed op de weg letten, dat vooral. Goed gegaan hoor! Beide op de been gebleven. 

Van Bad Godesberg naar Remagen. Bekend! De Amerikanen veroverden hier in 1945 een eerste Rijnovergang. Na 10 dagen bezweek de brug wegens overbelasting. De brug werd niet herbouwd. We fietsten vlak langs een van de pijlers. 
Dan naar Koblenz, waar de Moezel in de Rijn uitmondt. Even wat rondgereden en rondgekeken. Mooie plaats. Maar vandaag laten we het hier bij.

We passeren veel mooie plaatsjes met promenades en boulevards langs de Rijn. Geen hond te bekennen. We drinken koffie op een terras waar Geschlossen staat. Maar zelfbediening kan altijd, elke dag nemen we lekker ons eigen thermoskannetje koffie mee.

Gisteravond heeft Erik via Facebook contact gehad met Kevin, buurjongen op de camping in Weer, Oostenrijk, jarenlang. Hij is stuurman op de Mejala en vaart op de Rijn. Hij kon ons antwoord geven op vele vragen die we hadden. Wat betekenen de getallen en de kruizen die aan de kades zijn aangebracht: kilometer aanduiding en halve kilometer. We halen schepen in die stroomopwaarts gaan. Hoe langzaam gaan jullie eigenlijk? Kevin: tussen de 7 en 12 km per uur. Stroomafwaarts wel 8 tot 10 km harder. En: De Rijn is tot aan Basel te bevaren, daar staat de teller op 0. In Rotterdam op 1000 km. Leuk toch?  Vandaag weer een paar vragen bedacht :)

En we hebben het over onze ouders gehad. Pa en ma Luppes hebben hier een cruise gemaakt, met de fam. van der Sluis. Ze namen een vaantje mee uit Boppard, een plaatsje waar we doorheen fietsen. Erik ziet het nog zo voor zich.

Ik dacht aan mijn vader. De eerste vakanties op Ameland stapte hij altijd af bij die veeroosters.  Moesten wij ook doen: "Slecht voor de banden." Hij zou vandaag vast geadviseerd hebben af te stappen bij de vele  spoorrails die we weer overstaken. "Gevaarlijk! Straks val je weer!"  Ik ben niet afgestapt.

Bij het zien van de vele cruiseschepen en Erik zijn verhaal dacht ik aan m'n moeder. Dit zal ze ook leuk vinden. Beetje varen, aanleggen, leuk plaatsje bezoeken. Ik ga graag mee. Dan kan ik meteen nog eens zien, wat ik vandaag en gisteren niet zag.We moesten maar eens een reisje boeken. 
De opvarenden van de Zonnebloem genoten ook. In regenpak gehesen, in de rolstoel, karren maar. Bewondering voor Prinses Margriet en haar collega's! 

Ook vreselijk saaie stukken langs drukke autowegen, maar de laatste 12 kilometers maakten nog veel goed. Van de Lorelei naar Bacharach. Wat een beroemdheden! Alleen Burt nog niet gezien. Een oerdegelijk hotelletje met een heel grote kamer en warme douche. Heerlijk! Morgen mooier weer. Endlich.

En nu gaan we voetballen kijken. Net als jullie. HUP HOLLAND!!